Ljiljana Šarac: Bilo je mnogo posla za advokata odbrane!
U svom novom romanu “Đurđevim stopama” (Laguna) Ljiljana Šarac nas vodi u 15. vek na dvor despota Đurađa Brankovića. To je vreme kada je Beograd vraćen Ugarima, vreme zidanja Smedereva, tvrđave i nove prestonice na Dunavu, borbi za opstanak despotovine pritisnute i od Ugara i od Turaka…
Ljiljana Šarac je donela svoju sasvim novu sliku pozne srednjovekovne srpske države. Čitaoce vodi na uzbudljivo putovanje od Prištine i Vučitrna, preko Carigrada, Soluna i Dubrovnika do utamnjičenja u Beogradskoj tvrđavi. Tu je galerija istorijskih likova: otac Vuk Branković, majka Mara Branković, ujak Stefan Lazarević, braća Grgur i Lazar; kao i Janko Hunjadi, Mihailo Silađi; sultani Bajazit, Sulejman, Musa, Mehmed, Murat, kralj Žigmund… Pred čitaocima se odvija pravi mali psihološki rat između ostarelog despota i njegovog tamničara Mihaila Silađija (Svilojevića iz starih srpskih letopisa i narodnih pesama), zapovednika Beogradske tvrđave.
Ostajući dosledna sebi i ovoga puta vešto plete pletenicu istorije i savremene priče.
Ljiljana Šarac je pisac, nastavnik, novinar, PR, pesnik. Supruga i majka. Multitasking, rečeno jezikom Z generacije. Među čitaocima je prepoznata kao autor kvalitetne savremene srpske proze koja sa lakoćom putuje kroz vekove. Autor je romana “Opet sam te sanjao”, “Gde sam to pogrešila”, “Zid tajni”, “Starija”, “Stariji” i “Zlatana žila”
Da li je Đurađ Branković, sin Vuka Brankovića i muž ,,proklete Jerine”, bio idealan „kandidat“ za još jednu književnu analizu, a možda i odbranu?
Lj.Š: Roman ,,Đurđevim stopama’’ je dugo zrio u meni! Seme je posejano još u ranoj mladosti dok sam živela u rodnom Smederevu. Tvrđava koju je Đurađ sagradio budila je maštu i skretala pažnju na priču o vlastelinskoj porodici, na narodne pesme i legende o njima. O Đurđu i Irini se naprosto mnogo toga znalo, jer su bili neiscrpna tema o praznicima, slavama, turističkim manifestacijama, na likovnim kolonijama, pesničkim susretima, a ponekad bismo ih spomenuli i u školi… U svakom slučaju, nikada nisu bili pod takvim svetlima reflektora kao što su bili i ostali Nemanjići, ali u mom kraju su bili ,,glavni’’. Upravo je tu i ležao potencijal da priča proklija, olista, klasa…
Ostatak pročitajte na sajtu